ahmet okan- hasretine hüküm giydim kitabından... kelimeleri toparlayabilirsem...

KELİMELERİ TOPARLAYABİLİRSEM...

Kelimeleri toparlayabilirsem belki bir gün sana iyi şeyler yazmayı becerebilirim.
Üzgünüm… Yazdıklarımla bugün biraz üzdüm seni. Bu sefer benim diğer tarafıma rast geldin sanırım. Herkeste bulunan o tanıdık, bildik yanıma.
Yazdığım şeylerin seni bu kadar üzeceğini tahmin etmemiştim. Bilseydim onları sana okutmazdım zaten.
Beklide bu yüzden yırttım sana yazdığım son şiiri.
Hayır… Bir şiiri sana çok görmedim.
O şiiri yırttım çünkü senin üzülmeni istemedim hiçbir zaman. Hele bu üzüntünün sebebi yazdıklarım olacaksa buna tahammül edemezdim.
Eline batan bir diken bile benim içimi acıtırken, yazdıklarımın kalbine batmasına ve benim yüzümden acı çekmene izin veremezdim.
Sana bir şeyler söylemek için hep yanlış zamanları seçtim galiba. Yanlış zamanlarda yanlış işler yaptım. Bana en çok ihtiyacın olacağı zamanda yanında olamayışım yetmiyormuş gibi sen bu durumdayken bile ben içimi kemiren soruların cevabını aradım.
Sabırsızdım bazı konularda ve biraz da inatçı.
Ben senden önce böyle değildim oysa. Kendimi herkesten soyutlamıştım. Kitaplarda arayıp bulamadığım ve kendim keşfetmek zorunda kaldığım duyguları yaşamak istemiştim sende.
Beklide uzun zamandır ilk defa böylesine yoğun bir ağlama ihtiyacı hissediyordum kendimde. Durgunlaşıyordum gitgide. Her dakika başında hayalimi yokluyordu yüz hatların.
Seni her gördüğümde kalbim çarpmaya başlıyordu. Ve cevabı sende saklı sorular geliyordu aklıma. Bilmiyordum içinden neler geçtiğini.
İçimde bulutlar kabarıyordu durmadan. “gel yağmur ol” diyorlardı bana.”hiçbir zaman gül olmayı becerememişsen bile, güllere hayat veren olmayı dene hiç olmazsa.”
Oysa bir gün çıkıp gelseydin bana ve “her şeyden vazgeçtim. Gözyaşlarımın üzerine aktığı ne varsa bırakıp ardımda sana geldim. Hayallerine ortak olmaya geldim.” Diyebilme cesaretini gösterebilseydin, o zaman birçok şey anlam bulacaktı.
Varlığın cevap olacaktı aklımdan geçen sorulara ve ben bundan sonra bir daha hiçbir şeyi sormaya gerek duymayacaktım sana.
Ben sana böyle gelmiştim çünkü. Kelimeleri toparlayabilirsem belki bir gün kurduğum düşlerden bahsedebilirim sana.
Ama bunun için bir fırsat vermelisin bana. Ne yanındayken, ne de olmadığın zamanlarda beceremedim bunu şimdiye kadar.
Yanımda olduğun zamanlarda içimdeki heyecan engelledi düzgün cümleler kurmamı. Yanlış bir şey söylemeyeyim, seni kıracak bir şey çıkmasın ağzımdan derken fark ettim ki hiçbir şey söyleyememişim sana.
Yazdıklarımda hep yarım kalmış sen yanımda olmayınca. Tamamlayamamışım bir türlü duygularımı. Açık açık anlatamamışım yani anlatmam gereken asıl şeyi.
Hep başkalarının sözleriyle ifade etmişim bende duygularımı. Ama bu sözler içimdekileri anlatmaya yetmemiş.
Daldan dala savrulmuşum. Tutunamamışım hiçbir yerde. Yanılmışım. Yalnız kalmışım bu şehirde. Tek başıma vurmuşum kendimi kaldırımlara. Ya da alıp başımı gitmişim ne fark eder ki.
Biliyorum ki içimdeki kıpırtının tarifi yok ve ne kadar da istesem tam anlamıyla anlatamam bunu sana. Ama sende yabancı değilsindir bu duyguya. Ben söze başlayınca anlarsın herhalde neyi kastettiğimi.
Kelimeleri toparlayabilirsem belki bir gün aklımdan geçenleri anlatabilirim sana.
Ne yaptın bana bilmiyorum ama allak bullak ettin düşlerimi. Gözlerimi senden alamıyorum artık. Ve yaptığım ve yapacağım her işte seni de katıyorum hesaba.
Artık dikkat ediyorum kendime her gün adamakıllı tarıyorum saçlarımı. Seni düşündüğümde sık sık yüzümü kesiyorum traş olurken. Bir türlü odaklanamıyorum yaptığım işe.
Yaptığım her işi bölüyor hayalin.
Şairlerin yazdıkları benim içimden geçenleri anlatmaya yetmiyor. Bu yüzden bazı şeyleri yazmayı bırakıp artık onları yaşamak gerektiğini düşünüyorum.
Çünkü ben büyük laflar etmedim şimdiye kadar. Tutamayacağım sözü vermedim. Sevdiğim insanlara yalan söylemek işime gelmedi.
Düşlerimi kendime sakladım çoğu zaman. Ne zaman ne düşündüğümü kimse bilmedi. Türk filmlerinden çalınmış içtenlikten uzak cümlelerle hitap etmedim insanlara. Bu yüzden ruhsuz bir insan olarak görüldüm çevremdekiler tarafından. Gözlerimin buğulandığını kimse görmedi.
Ama ben başkalarını edebiyatını yaptığı şeyi yaşıyordum zaten. Bazen yazıyordum. İstediğim her zaman kendimi zorlayarak da olsa bir şeyler yazmayı becerebildiğim halde, kalemi elime almak için senden bir işaret, bir ışık bekliyordum yine de.
Adını oluşturan beş harfin benim için neleri ifade ettiğini sen hiç bilmedin belki de. Ama ben her hatırladığımda seni sebepsizce gülüyordu gözlerim. Ve artık saklayamıyorum çevremdekilerden içimden geçenleri.
Bazen şehrin içine dalıp çıldırmışçasına en işlek caddelerinde dolaşıyordum saatlerce. Bir gün bir yerde karşıma çıkabileceğin ihtimali heyecanlandırıyordu beni. İnsanların yüzüme garip garip bakmasına bir anlam veremiyordum ama belli ki gözlerim ele veriyordu aklımdakileri.
İstersen bir kez daha gelebilirim sana. Unutabilirim olanları. Ve seni bir kez daha ama bu defa hiç bitmeyecek bir aşkla sevebilirim.
Kelimeleri toparlayabilirsem belki bir gün sana seni niçin sevdiğimi açıklayabilirim.

İstersen bir kez daha gelebilirim sana. Unutabilirim olanları. Ve seni bir kez daha ama bu defa hiç bitmeyecek bir aşkla sevebilirim.
Kelimeleri toparlayabilirsem belki bir gün sana seni niçin sevdiğimi açıklayabilirim.

çok güzelmiş