Sen yokken ne mi yaptım bitanesi?
Yüksek doz alkolden şiirler yazdım. Tenimden yeni bir ten, benliğimden yeni bir ben yarattım. İsmini yazdım geceye ayyaşlarla. Sonra tinerciler yardım etti de sildik.. Krizlere girdim, kalp krizleri geçirdim, hiçbir kriz masasının çözemediği. Cinayet masasına yan masadan yanarlı dönerli cesetler gönderdim. Masallar anlattım çocuklara. Yaşlı cadının kazandığı zaferleri bir bir anlattım onlara. Televizyon seyredip bol bol küfrettim. Tanrı gibi tek oldum. Hep oldum, hiç olduğumu fark etmeden. Evime gelen postacılara posta koydum. Erken bir kış ördüm acılarımdan.. Kanım aktı, şehrin mazgallarından lağıma karıştı gitti usulca. Kendiminkini berraklaştırmak için, başka zihinleri karıştırdım durdum. Yalnız kalmaktan korkuyordum. Anılarla kavga çıkardım; ayrıntıları sildim süpürdüm, pirü pak oldu etraf. Üzerimdeki melankoli elbisesini yırttım, yenisini diktim yalanlardan. Psikanalize inat, Freud'a inat, çocukluğumu öldürdüm..
Yoruldum, bitkin düştüm; yazdım, okudum; yedim, içtim.. Geçici rahatlıklara bıraktım kendimi. İki ceset arasını yaşamak, iki orgazm arasını aşk saydım.. Bedenler gördüm, bedenler beğendim, bedenlerle oldum. Sancısı durmadan arttı ruhumun, ağrı kesici aldım..
Aşık oldum, aşık olduğumu umdum, aşık olduğumu sandım, aşık olmadığımı anladım, terk ettim. Acılarımın birazını yükledim başka omuzlara. Kalplerde tutkudan, kıskançlıktan, şüpheden kaleler bıraktım geride..
Yani anlayacağın: Sen yokken ben.... sen oldum..